 |
ความห่างเหินของครอบครัวเกิดจากอะไร หากย้อนกลับไปยังอดีต....เมื่อสมัยผู้เขียนยังเป็นเด็ก...ตอนนั้น ยังไม่มีเทวีดู...ไม่มีโทรศัพท์มือถือ...ไม่มีคอมพิวเตอร์...ไม่มีรถ...ไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า...รวมความว่าไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวก..เหมือนอย่างสมัยนี้....
แต่ผู้เขียนชอบสมัยก่อนมากกว่า....มีน้ำคลองที่ใสสะอาด...ให้กระโดดเล่น.....มีอากาศบริสุทธิ์....ให้หายใจ....มีต้นไม้สีเขียวให้มองออกไปอย่างสุดสายตา....มีที่วิ่งเล่นก้วางๆ.....มีกองฟางไว้โดดเล่น....โดยไม่เสียสตางค์เลย....แม้แต่บาทเดียว
มาสมัยนี้ซิ......
ต้องออกจากบ้านเข้าสู่เหมืองกรุง...เพื่อหางานทำ....มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกสิ่งทุกอย่าง.....แต่เครื่องอำนวยความสะดวกทั้งหลายแหล่มีแต่ทำให้เราเสียเงินเสียทอง...ต้องดิ้นรนต้องหา...ต้องเร่งรีบ...ต้องแข่งขัน....เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการ...เพื่อสนองตัณหาราคะของตนเอง...คนสมัยนี้ทำได้ทุกทางเพื่อให้ได้มา...ไม่ว่าทางนั้นจะเป็นทางผิดหรือทางถูก...ก็ต้องจำทนทำ.....บางคนก็ไม่มีทางเลือก....เลือกไม่ได้ก็ต้องทำ...
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความห่างเหินของครอบครัว......มันจะไม่เกี่ยวกันได้อย่างไร...สมัยนี้ลูกของตนเองต้องให้พ่อแม่เลี้ยงดูแทนตนเอง....ตนเองต้องหางานทำเพื่อส่งเสียให้ลูกมีกิน....ความห่างเหินของครอบครัวก็เกิดขึ้น
โทรศัพท์....สมัยนี้คุยทางโทรศัพท์มากกว่ามานั่งคุยกัน....นอกจากเสียเงินแล้วยังได้ความห่างเหินของครอบครัวก็เกิดขึ้น....
มีทีวี....ก็มัวแต่ห่วงดูทีวี...เลยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง...ทำให้ความห่างเหินของครอบครัวก็เกิดขึ้น....เมื่อคนในครอบครัวมีปัญหาก็ไม่กล้าบอก....ไม่รู้จะคุยกับใคร...
มีคอมพิวเตอร์ก็ห่วงแต่เล่น.....จนลืมคนรอบข้าง....ทำให้ความห่างเหินของครอบครัวก็เกิดขึ้น......ทุกสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นย่อมส่งผลกระทบอีกฝ่ายอย่างแน่นอน....โลกนี้ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ....เพราะโลกมนุษย์ไม่ใช่ที่อยู่ของเรา....ที่อยู่ของเราคือนิพพาน ดินแดนที่กิเลสไปไม่ถึง.....สังคมทุกวันนี้เต็มไปด้วยน้ำตาของมนุษย์....เต็มไปด้วยความทุกข์....ความเร่าร้อน...
แล้วทำอย่างไรความห่างเหินทางครอบครัวจะหายไป....
ไม่มีทางแก้ไข......หากคุณยังต้องเกิดเป็นมนุษย์คุณก็จะเจอปัญหาแบบนี้แหละจนกว่าคุณจะไม่อยากเกิดเป็นมนุษย์แล้วเมื่อนั้นความห่างเหินทางครอบครัวจะหายไป...คุณจะเข้าใจตนเอง...และผู้อื่นเป็นอย่างดี....เพราะมันเป็นธรรมดาของโลก.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
มาคุณกัน