การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากจริงหรือ

การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากจริงหรือไม่จริง....หากคุณผู้อ่านนึกภาพไม่ออก  ให้ลองสังเกต สังคมของมด  สังคมปลวก  สังคมของแมลง สังคมของสัตว์ทั้งหลายที่แวดล้อมรอบตัวเรา...คุณจะเห็นว่ามีมากมายกายกอง  แล้วคุณเคยสังสัยไหมว่า...พวกเราที่มนุษย์  เป็นสัตว์ต่างกันอย่างไร......

ถ้าผู้เขียนกำลังจะบวกว่า...เราทั้งหลายที่เป็นมนุษย์  เป็นสัตว์ทั้งหลาย  ล้วนเคยเกิดเป็นมนุษย์  เคยเกิดเป็นสัตว์จนนับครั้งไม่ถ้วน....น้ำที่เห็นอยู่ในมหาสมุทรยังเทียบไม่ได้กับน้ำตาของมนุษย์ที่ล่วงหล่นอยู่ในพื้นปฐพีนี้เลย...พื้นแผ่นดินที่เราทั้งหลายเหยียบอยู่ล้วนประกอบไปด้วยซากศพของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่เป็นมนุษย์และสัตว์ทับทบกันเป็นเวลานานจนนับเวลาไม่ได้.....กระดูดและซากศพกองรวมกันก็หาประมาณไม่ได้

สังคมของสัตว์ทั้งหลายนั้นเป็นพวกที่ชดใช้กรรมอยู่  ก่อนเกิดมาเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์  และก่อนที่จะเกิดมาเป็นสัตว์พวกเขาเหล่านั้น...ก็ได้ไปเกิดในนรกตามขุมต่างๆ  ตามแรงกรรมของตนที่ทำมา....หลังจากตกนรกตามขุมต่างๆ  แล้ว ก็มาเกิดเป็นเปรต....หลังจากเกิดมาเป็นเปรต...ก็มาเป็นอสูรกาย....หลังจากอสูรกายก็มาเกิดเป็นสัตว์......หลังจากสัตว์ก็มาเกิดเป็นมนุษย์  แถมเป็นมนุษย์ที่ยากจนอีก.....แล้วถ้าชาติก่อนทำบาป หรือ  ทำผิดศีล 5  ข้อไหนมากที่สุด  เราก็จะได้รับผลกระทบตามข้อนั้นมากที่สุด...

พอจะมองภาพออกแล้วใช่ไหมว่า การที่เรากว่าจะเกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยากมากแค่ไหนคงจะมองภาพกว้างออกแล้วนะ....แล้วเวลที่เราไปตกนรกเวลาในโลกมนุษย์  กับนรก  กับสวรรค์ไม่ตรงกันนะ สำหรับสวรรค์และนรก  1 วันของเขา เท่ากับ  50  ปีของเรา.....คิดดูแล้วกันนานแค่ไหน....ตายไปไปตกนรกแค่วันเดียวปาไป 50 ปีของมนุษย์  แล้วถ้าเราสร้างบาปกรรมหนักไปตกนรก  1 ล้านปีของเขา  ก็คูณเอาแล้วกันว่ากว่าจะเกิดเป็นมนุษย์มันยาก และยาวนานแค่ไหน.....

หากใครที่ไม่ใช่คนพุทธที่แท้จริง ก็จะถูก ความเห็นผิด หรือ เรียกว่า อวิชา คือ ความไม่รู้ ความเห็นผิด ปิดบังเอาไว้  ก็จะเริ่มทำผิด....หรือสะสมบาป....และไม่รักษาศีล 5.....และเมื่อนั้นความเป็นมนุษย์ก็จะน้อยลงไปทุกที......กายเป็นมนุษย์แต่ใจกับเป็นสัตว์ทุกที......อย่างนี้ก็คงหวังผลมีที่ไปคือนรกเป็นแน่แท้......

หากคุณเป็นเพื่อนกับหมาที่เป็นขี้เลือนได้ กับเป็นเพื่อนกับแมลงสาปได้....เมื่อนั้นคุณจะค้นพบตัวตนของคุณ...การถือตัวถือตนของคุณก็จะหมดไป...คุณจะให้เกลียจกับทุกชีวิตที่อยู่บนโลกใบนี้เท่าเทียมกัน.....ไม่แบ่งแยกชนชั้นวรรณ....คุณจะให้อภัยได้ทุกอย่าง....ถ้าวันนี้คุณเริ่มต้นศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง....ธรรมะคือ ธรรมชาติของชีวิตเราเอง...ศึกษากายและใจของตัวเราเอง....มีเท่านี้แหละธรรมะ......