ทุกข์เพราะรัก

ทุกข์เพราะรักทำให้เราต้องยึดติดอยู่กับคนๆ นั้นตลอดเวลา หากไม่ได้เจอไม่ได้เห็นหน้าก็เป็นทุกข์ คนที่ทุกข์เพราะรัก ก็เพราะว่าเขาเอาตัวและใจของตนเองฝากไว้ที่ผู้อื่น ชีวิตยึดติดอยู่กับสิ่งภายนอก ย่อมเป็นทุกข์ มนุษย์เกิดมาก็เจอแต่ทุกข์อยู่แล้ววันยังค่ำ ไม่ว่าจะเป็นทุกข์เพราะหิว ทุกข์เพราะขับถ่าย ทุกข์เพราะร้อน หนาว เป็นต้น หากอยากจะหมดทุกข์จากความรัก

ก็ต้องนำตัวและใจของตนเองมาอยู่ที่ตัวของเราเอง เมื่อตัวและใจอยู่กับตัวเองเราก็จะไม่ยึดติดกับคนรัก ไม่ยึดติดกับแฟน ไม่ยึดติดกับอะไรทั้งนั้น ใจของเราก็เป็นอิสระ อยู่ด้วยความเป็นอิสระไม่หลงไม่ยึดกับสิ่งใด แล้วความทุกข์เพราะรักก็ไม่เกิด ถึงเกิด เราก็ปล่อยวางได้

มีนิทานเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับความรัก อยากจะเล่าให้ฟัง คือ มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก และเขาทั้งสองก็ตกลงจะแต่งงานกัน และแล้วฝ่ายหญิงก็เข้าพิธีแต่งงานกับชายอื่นไปโดยที่เธอไม่ได้ขัดข้องอะไร  ทำให้ชายคนนั้นอกหักและเป็นทุกข์จนกระทั่งถึงกับล้มป่วย ข้าทาสบริวารก็ไม่รู้จะทำอย่างไร และมีภิกษุรูปหนึ่งผ่านมา และขอพบชายป่วยคนนั้น แต่ชายป่วยก็ไม่ได้สนใจอะไร ภิกษุรูปนั้นก็บอกให้ชายป่วยหันไปมองที่กระจก ก็พบว่าตนเองซูบผอมมาก และจากรูปผอมก็กลายเป็นรูปคนนอนตายอยู่ริมชายหาด ผู้คนเดินผ่านไปมาก็พากันเดินหนี และได้มีผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นเป็นศพจึงเกิดความสงสารถอดเสื้อของตัวเองคุมแล้วก็เดินหนีไป และต่อมามีผู้ชายคนที่สองเดินผ่านมาเห็นว่าเป็นศพก็เกิดความสงสารจึงค่อยๆ โกยทรายออกจนใหญ่พอที่จะเอาศพฝังลงไปได้ พอฝังเสร็จก็จากไป

แล้วจู่ๆ รูปที่ชายป่วยเห็นทั้งหมดในกระจกก็กลับกลายเป็นเขาเช่นเดิม แล้วภิกษุก็ได้บอกชายป่วยว่า คนที่ถอดเสื้อคุมศพนั้นเป็นเขาเอง.....และชายคนที่ฝั่งศพให้เป็นคนที่เขาแต่งงานด้วยเพราะเขาผูกกันไว้สามชาติ ส่วนชายป่วยผูกไว้แค่นี้ ....เมื่อชายป่วยได้เข้าใจดังนั้นแล้วก็เลยออกบวชตลอดชีวิต

จะเห็นได้ว่าหากเราเคยผูกกับใครไว้ในอดีตชาติ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือหรือด้วยการอธิษฐานก็มักจะมาเจอกันและเป็นคู่กันในที่สุด แล้วที่นี้คนที่ทุกข์เพราะรักจงเข้าใจเสียใหม่ว่า เราผูกกับเขาไว้แค่นี้.....ขอจบ..