ถ้าย้อนไปเมื่อตั้งแต่เมื่อเป็นเด็ก...ไม่มีครั้งใดเลยที่ไม่มีความทุกข์ที่เกิดจากความเจ็บป่วย...ตั้งแต่จำความได้...อย่างน้อยทุกๆคน
ต้องเคยเป็น อย่างเช่น การเป็นหวัด เป็นอีสุกอีใส ถูกมีดบาด เดินสะดุดหกล้มบ้าง นับได้ว่าไม่มีใครเลยจะหนีเรื่องความเจ็บไข้ได้ป่วยได้พ้น
ยิ่งทุกวันนี้คนเราได้รับความทุกข์ที่เกิดจากความเจ็บป่วย ได้ไม่เว้นแต่ละวัน...ยิ่งโรงพยาบาลต่างๆ
จะเห็นว่าไม่มีโรงพยาบาลใดเลยที่ว่างจากคนเจ็บป่วย....ทุกวันนี้เราได้รับความเจ็บป่วยก็มาจากอาหารบ้าน
สารพิษตกค้างบ้าง..โรคระบาดบ้าง...ประสพอุบัติเหตุบ้าง
โรคบางโรคก็รักษาไม่หาย อย่างเช่นโรคเอดส์
โรงมะเร็ง....โรคพวกนี้รายล้อมรอบตัวเราอยู่ทุกวัน
หากวันใดที่เราเผลอเมื่อไรโรคต่างๆ
ก็พร้อมที่จะขย่ำเล่นงานเราอยู่ทุกทิวาราตรี...จะเห็นได้ว่าทุกคนบนโลกใบนี้มีความเจ็บป่วยไว้รอเราอยู่ในอนาคตอย่างแน่นอน....ยิ่งอายุมากขึ้นเซลส์ในร่างกายหยุดพัฒนา...ร่างกายก็อ่อนแอลง...เชื้อโรคต่างๆ
ก็เข้ามาหาเราได้ง่าย...สุดท้ายเราก็คงจะหนีไม่พ้นจะเจอความทุกข์ที่เกิดจากความเจ็บป่วย.....รักษาไม่หาย...ก็รอวันตาย.....
แล้วเคยถามบ้างไหมว่าเราเกิดมาทำไม...เพราะเกิดมาก็มาเจอความทุกข์ที่รอเราไว้เบื้องหน้าแล้ว....แล้วมีทางพ้นทุกข์ไหม...ไม่ต้องเกิด แก่
เจ็บตาย...ก็เริ่มศึกษาธรรมะซะจะได้รู้ว่าจะออกจากกองทุกข์ยังไง.....คนมีธรรมะก็คือคนที่ตายไม่เป็น.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
มาคุณกัน